ความชุกของโรคฝีดาษลิงคืออะไร?โหมดการส่งสัญญาณ?อาการ?วินิจฉัยได้อย่างไร?

การแพร่เชื้อ

การแพร่เชื้อ mpox จากคนสู่คนสามารถเกิดขึ้นได้จากการสัมผัสโดยตรงกับผิวหนังที่ติดเชื้อหรือรอยโรคอื่น ๆ เช่นในปากหรือที่อวัยวะเพศรวมถึงการติดต่อซึ่งก็คือ

• การเผชิญหน้ากัน (พูดหรือหายใจ)
• ผิวต่อผิวหนัง (การสัมผัสหรือการมีเพศสัมพันธ์ทางช่องคลอด/ทวารหนัก)
• ปากต่อปาก (จูบ)
• การสัมผัสแบบปากต่อผิวหนัง (ออรัลเซ็กซ์หรือจูบผิวหนัง)
• ละอองทางเดินหายใจหรือละอองลอยระยะสั้นจากการสัมผัสใกล้ชิดเป็นเวลานาน

จากนั้นไวรัสจะเข้าสู่ร่างกายผ่านทางผิวหนังที่แตกร้าว พื้นผิวเยื่อเมือก (เช่น ช่องปาก คอหอย ตา อวัยวะเพศ บริเวณทวารหนัก) หรือผ่านทางทางเดินหายใจMpox สามารถแพร่กระจายไปยังสมาชิกคนอื่น ๆ ในครัวเรือนและคู่นอนได้ผู้ที่มีคู่นอนหลายคนมีความเสี่ยงสูง

การแพร่เชื้อ mpox จากสัตว์สู่คนเกิดขึ้นจากสัตว์ที่ติดเชื้อสู่มนุษย์จากการถูกกัดหรือข่วน หรือในระหว่างกิจกรรมต่างๆ เช่น การล่าสัตว์ การถลกหนัง วางกับดัก ทำอาหาร เล่นกับซาก หรือกินสัตว์ยังไม่ทราบขอบเขตของการไหลเวียนของไวรัสในประชากรสัตว์ทั้งหมด และอยู่ระหว่างการศึกษาเพิ่มเติม

ผู้คนสามารถติดต่อ mpox จากวัตถุที่ปนเปื้อน เช่น เสื้อผ้าหรือผ้าปูที่นอน ผ่านการบาดเจ็บของมีคมในการดูแลสุขภาพ หรือในชุมชน เช่น ร้านสัก

 

สัญญาณและอาการ

Mpox ทำให้เกิดอาการและอาการแสดงซึ่งมักเริ่มภายในหนึ่งสัปดาห์ แต่สามารถเริ่มได้ภายใน 1-21 วันหลังจากได้รับเชื้อโดยทั่วไปอาการจะคงอยู่เป็นเวลา 2-4 สัปดาห์ แต่อาจนานกว่านั้นในผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ

อาการทั่วไปของ mpox คือ:

• ผื่น
• ไข้
• เจ็บคอ
• ปวดศีรษะ
• อาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ
• ปวดหลัง
• พลังงานต่ำ
• ต่อมน้ำเหลืองบวม

สำหรับบางคน อาการแรกของ mpox คือผื่น ในขณะที่คนอื่นๆ อาจมีอาการแตกต่างออกไปก่อน
ผื่นเริ่มต้นจากแผลพุพองซึ่งพัฒนาเป็นพุพองที่เต็มไปด้วยของเหลวและอาจมีอาการคันหรือเจ็บปวดเมื่อผื่นหาย แผลจะแห้ง มีสะเก็ดหลุดและหลุดออกไป

บางคนอาจมีรอยโรคที่ผิวหนังหนึ่งหรือสองสามรอย และบางคนอาจมีรอยโรคหลายร้อยหรือมากกว่านั้นสิ่งเหล่านี้สามารถปรากฏได้ทุกที่ในร่างกาย เช่น:

• ฝ่ามือและฝ่าเท้า
• ใบหน้า ปาก และลำคอ
• บริเวณขาหนีบและอวัยวะเพศ
• ทวารหนัก

บางคนอาจมีอาการบวมที่ทวารหนักหรือปวดและลำบากเมื่อฉี่
ผู้ที่เป็นโรค MPOX จะติดเชื้อและสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นได้จนกว่าแผลจะหายดีและมีชั้นผิวหนังใหม่เกิดขึ้น

เด็ก สตรีมีครรภ์ และผู้ที่มีระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ มีความเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนจากเอ็มพอกซ์

โดยทั่วไปแล้วสำหรับ mpox มีไข้ ปวดกล้ามเนื้อ และเจ็บคอ จะปรากฏเป็นอันดับแรกผื่น mpox เริ่มต้นบนใบหน้าและกระจายไปทั่วร่างกาย ขยายไปยังฝ่ามือและฝ่าเท้า และเกิดขึ้นในช่วง 2-4 สัปดาห์ในระยะต่างๆ ได้แก่ macules papules vesicles และ pustulesรอยโรคจะจุ่มลงตรงกลางก่อนที่จะเป็นสะเก็ดสะเก็ดจะหลุดออก ต่อมน้ำเหลือง (ต่อมน้ำเหลืองบวม) เป็นลักษณะคลาสสิกของ mpoxบางคนสามารถติดเชื้อได้โดยไม่มีอาการใดๆ

ในบริบทของการระบาดทั่วโลกของ mpox ซึ่งเริ่มขึ้นในปี 2022 (สาเหตุส่วนใหญ่มาจากไวรัส Clade IIb) ความเจ็บป่วยเริ่มต้นแตกต่างกันในบางคนกว่าครึ่งของกรณี ผื่นอาจเกิดขึ้นก่อนหรือพร้อมกับอาการอื่นๆ และอาจไม่คืบหน้าไปทั่วร่างกายเสมอไปแผลแรกอาจอยู่ที่ขาหนีบ ทวารหนัก หรือในหรือรอบปาก

ผู้ที่เป็นโรค mpox อาจป่วยหนักได้ตัวอย่างเช่น ผิวหนังอาจติดเชื้อแบคทีเรียจนทำให้เกิดฝีหรือผิวหนังถูกทำลายอย่างรุนแรงภาวะแทรกซ้อนอื่นๆ ได้แก่ โรคปอดบวม การติดเชื้อที่กระจกตาและสูญเสียการมองเห็นปวดหรือกลืนลำบาก อาเจียนและท้องร่วงทำให้ร่างกายขาดน้ำหรือขาดสารอาหารอย่างรุนแรงภาวะติดเชื้อ (การติดเชื้อในเลือดที่มีการตอบสนองต่อการอักเสบอย่างกว้างขวางในร่างกาย), การอักเสบของสมอง (ไข้สมองอักเสบ), หัวใจ (กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ), ไส้ตรง (proctitis), อวัยวะสืบพันธุ์ (balanitis) หรือทางเดินปัสสาวะ (ท่อปัสสาวะอักเสบ) หรือการเสียชีวิตบุคคลที่มีการกดภูมิคุ้มกันเนื่องจากการใช้ยาหรือสภาวะทางการแพทย์มีความเสี่ยงสูงที่จะเจ็บป่วยร้ายแรงและเสียชีวิตเนื่องจาก mpoxผู้ที่อยู่ร่วมกับเชื้อเอชไอวีที่ไม่ได้รับการควบคุมหรือรักษาอย่างดีมักเกิดโรคร้ายแรง

โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

โรคติดเชื้อ

ไวรัสโรคฝีลิง

การวินิจฉัย

การระบุ mpox อาจเป็นเรื่องยากเนื่องจากการติดเชื้อและเงื่อนไขอื่น ๆ อาจมีลักษณะคล้ายกันสิ่งสำคัญคือต้องแยกแยะ mpox จากโรคอีสุกอีใส โรคหัด การติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนัง หิด เริม ซิฟิลิส การติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์อื่นๆ และการแพ้ยาที่เกี่ยวข้องกับยา

คนที่เป็น mpox อาจมีการติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์อื่นเช่นเริมเด็กที่สงสัยว่าเป็น mpox อาจมีโรคอีสุกอีใสด้วยด้วยเหตุผลเหล่านี้ การทดสอบจึงเป็นกุญแจสำคัญที่ผู้คนจะต้องได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุดและป้องกันการแพร่กระจายต่อไป

การตรวจหา DNA ของไวรัสโดยปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส (PCR) เป็นการทดสอบในห้องปฏิบัติการที่ต้องการสำหรับ mpoxสิ่งส่งตรวจวินิจฉัยที่ดีที่สุดจะถูกเก็บโดยตรงจากผื่น เช่น ผิวหนัง ของเหลว หรือเปลือกโลก ซึ่งเก็บโดยการเช็ดแรงๆในกรณีที่ไม่มีรอยโรคที่ผิวหนัง การทดสอบสามารถทำได้โดยใช้สำลีบริเวณช่องปาก ทวารหนัก หรือทวารหนักไม่แนะนำให้ตรวจเลือดวิธีการตรวจหาแอนติบอดีอาจไม่มีประโยชน์เนื่องจากไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่าง orthopoxviruses ที่แตกต่างกันได้

ชุดทดสอบ Rapid Monkeypox Virus Antigen ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับการตรวจหาแอนติเจนของไวรัส Monkeypox ในหลอดทดลองในตัวอย่างการหลั่งของคอหอยของมนุษย์ และมีไว้สำหรับการใช้งานระดับมืออาชีพเท่านั้นชุดทดสอบนี้ใช้หลักการของอิมมูโนโครมาโตกราฟีทองคำคอลลอยด์ โดยบริเวณการตรวจจับของเมมเบรนไนโตรเซลลูโลส (T line) ถูกเคลือบด้วยโมโนโคลนอลแอนติบอดี 2 (MPV-Ab2) ของไวรัสป้องกันโรคฝีลิงในหนู และบริเวณควบคุมคุณภาพ (C-line) เคลือบด้วยสารโพลีโคลนอลแอนติบอดี IgG ของแพะป้องกันหนู และโมโนโคลนอลแอนติบอดี 1 (MPV-Ab1) ของหนูที่มีฉลากทองคำคอลลอยด์ บนแผ่นฉลากสีทอง

ในระหว่างการทดสอบ เมื่อตรวจพบตัวอย่าง Monkeypox Virus Antigen (MPV-Ag) ในตัวอย่างจะรวมตัวกับคอลลอยด์โกลด์ (Au) - โมโนโคลนอล แอนติบอดี 1 ของเมาส์ที่มีป้ายกำกับว่า anti-monkeypox virus เพื่อสร้าง (Au-Mouse anti-monkeypox virus โมโนโคลนอลแอนติบอดี 1-[MPV-Ag]) คอมเพล็กซ์ภูมิคุ้มกันซึ่งไหลไปข้างหน้าในเยื่อหุ้มไนโตรเซลลูโลสจากนั้นจึงรวมเข้ากับโมโนโคลนอล แอนติบอดี 2 ของไวรัสป้องกันโรคฝีลิงในหนูที่เคลือบ เพื่อสร้างการเกาะติดกัน “(Au MPV-Ab1-[MPV-Ag]-MPV-Ab2)” ในพื้นที่การตรวจจับ (T-line) ในระหว่างการทดสอบ

โมโนโคลนอลแอนติบอดี 1 ของหนูที่มีฉลากทองคำคอลลอยด์ที่เหลือจะรวมกับโพลีโคลนอลแอนติบอดี IgG ของหนูที่ป้องกันหนูที่เคลือบบนสายควบคุมคุณภาพเพื่อสร้างการเกาะติดกันและพัฒนาสีหากตัวอย่างไม่มีแอนติเจนของ Monkeypox Virus พื้นที่ตรวจจับจะไม่สามารถสร้างภูมิคุ้มกันที่ซับซ้อนได้ และเฉพาะพื้นที่ควบคุมคุณภาพเท่านั้นที่จะก่อตัวเป็นภูมิคุ้มกันที่ซับซ้อนและพัฒนาสีชุดทดสอบนี้มีคำแนะนำโดยละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่าผู้เชี่ยวชาญสามารถจัดการการทดสอบกับผู้ป่วยได้อย่างปลอดภัยและมีประสิทธิภาพภายในกรอบเวลา 15 นาที